Indonezja stała się bazą produkującą e-papierosy

Garindra Kartasasmita, sekretarz generalny Indonezyjskiego Stowarzyszenia Przedsiębiorców Vapor (APVI), wspomniał w swoim przemówieniu na IECIE Vape Show, że indonezyjski rynek vapingu rośnie od 2013 roku z roczną stopą 50%, z wyjątkiem roku 2021, kiedy to skurczył się o 7% z powodu Covid. Oczekuje się, że w 2022 r. wzrośnie do 50%.

Czynniki kosztowe, takie jak koszty gruntów i robocizny, sprawiają, że Indonezja jest pierwszym wyborem do zakładania firm produkujących e-papierosy za granicą, ale kraj ten ma również więcej do zaoferowania.

Ogromną zaletą tego kraju jest łatwość integracji produkcji i sprzedaży, jaką zapewnia duża populacja. Populacja Indonezji jest czwartą co do wielkości na świecie i liczy 280 milionów, co stanowi 40% całkowitej populacji Azji Południowo-Wschodniej. Co więcej, Indonezja ma wiodący na świecie wskaźnik palenia, a populacja palących sięga 70,2 miliona. To wskaźnik palenia na poziomie 34%. Struktura demograficzna Indonezji sprawia, że ​​jest to świetna populacja do rozwijania e-papierosów. Czterdzieści procent populacji Indonezji ma mniej niż 35 lat, co również stwarza duży potencjał rynkowy, ponieważ młodsza populacja ma lepszą akceptację e-papierosów. E-papierosy produkowane w Indonezji mają potencjał do konsumpcji w kraju, obniżając koszty wysyłki do innych krajów.

Po drugie, Indonezja ma stosunkowo luźne przepisy dotyczące marketingu e-papierosów. Indonezja jest jedynym krajem w Azji Południowo-Wschodniej, który zezwala na reklamę wyrobów tytoniowych w telewizji i mediach. Indonezja ma również miejsce dla blogerów zajmujących się e-papierosami i blogów z różnych kategorii, takich jak uroda i pielęgnacja skóry. Indonezja zajmuje drugie miejsce pod względem liczby postów na Instagramie udostępniających waporyzację i powiązane urządzenia spośród wszystkich krajów.

E-papierosy mogą być sprzedawane i importowane w Indonezji tylko wtedy, gdy są zalecane przez Food and Drug Administration (BPOM) Ministerstwa Zdrowia i Ministerstwa Przemysłu. Dodatkowo musi być certyfikowany certyfikatem Indonesian National Standard (SNI). Ogólnie polityka jest nadal przyjazna chińskim producentom e-papierosów.

Komentując fabrykę Smoore w tym kraju, minister inwestycji Indonezji Bahlil i dyrektor Rady Koordynacji Inwestycji publicznie oświadczył: „Potrzebujemy współpracy, potrzebujemy miejsc pracy, potrzebujemy możliwości, które uczynią naszych braci nasz kraj”. Clayton Shen, prezes Smoore Indonesia, wyraził wdzięczność za wsparcie rządu indonezyjskiego, zwłaszcza za bezcłowe zachęty przyznane przez ministerstwo inwestycji na importowane przez firmę maszyny.

Chociaż rynek indonezyjski to duży tort dla chińskich producentów, poruszanie się po nim nie jest łatwe.

Znany chiński producent e-papierosów zamierzający zbudować fabrykę w Indonezji zdradził 2FIRSTS, że logistyka jest problemem dla producentów, a obecnie nie ma dobrego rozwiązania. Jeśli produkty końcowe są napełniane i montowane w Chinach, a następnie wysyłane do Indonezji, czas przetrzymywania na miejscu jest nieprzewidywalny. „Miałem partię towarów, która dotarła do urzędu celnego pod koniec zeszłego miesiąca, ale od 20 dnia tego miesiąca nadal znajduje się w urzędzie celnym. Jeśli został zmontowany w Indonezji i wysłany z indonezyjskiej fabryki, różnica czasu w dostawie nie różni się zbytnio od dostawy z Chin.

Po drugie brak maszyn. Inny producent powiedział 2FIRSTS: „Poważnie brakuje narzędzi i maszyn, aby nadążyć za liniami produkcyjnymi. Jeśli mają tu powstać fabryki, maszyny muszą być transportowane z Chin, co jest krytycznym problemem do rozwiązania. To błędne przekonanie, że jedynym niedoborem, z jakim przyjdzie nam się zmierzyć, są surowce”.

Luki pracowniczej również nie można lekceważyć. Oprócz pokonywania wyzwań kulturowych i geograficznych podczas szkolenia lokalnych pracowników, trudno jest skłonić ich do dostosowania chińskiego stylu pracy. Znawca powiedział: „Niedbałe podejście Indonezyjczyków do spóźnień przyprawia o ból karku. Musiałam stworzyć wiele zachęt, żeby nie spóźniali się do pracy i nie wracali [do domu] wcześniej. To bardzo różni się od chińskich zwyczajów pracy